wanad
Encyklopedia PWN
Berzelius
chemik szwedzki.
[bärsẹliüs]
Jöns Jacob von , ur. 20 VIII 1779, Väversunda k. Linköping, zm. 7 VIII 1848, Sztokholm,
elektromagnes
cewka elektryczna, zwykle z rdzeniem ferromagnetycznym (magnetycznie miękkim) o otwartym obwodzie magnetycznym, wytwarzająca pole magnetyczne o określonych parametrach użytkowych po zasileniu jej prądem elektrycznym (magnetyzm).
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, magnḗtēs (líthos) ‘magnetyczny (kamień)’],
tytanomagnetyty
miner. roztwory stałe tlenków żelaza i tytanu Fe3O4-Fe2TiO4 (magnetyt-ulwit), często z domieszką wanadu;
[gr.],
międzynarodowy koncern górniczy;
zdolność metali i stopów do przenoszenia krótko- lub długotrwałych obciążeń (stałych lub zmiennych) w wysokiej temperaturze, połączona z odpornością na wielokrotne zmiany temperatury i niekiedy z żaroodpornością,
hutn. proces metalurgiczny polegający na redukcji tlenków metali sproszkowanym aluminium;